خانه حراج رخ‌ست وابسته به مؤسسة فرهنگی هنری روشنخانه مشق هنر، به مدیریت دکتر رسول بیدرام (بنیان‌گذار رشتة دانشگاهی اقتصاد هنر در ایران) با همراهی و مشارکت متخصصان و صاحب‌نظران در زمینة پژوهش هنر، ارزیابی و ارزش‌گذاری آثار هنری، بازارسازی در مقیاس ملی و بین‌المللی، تبلیغات و شبکه‌سازی ذی‌نفعان اکوسیستم هنر در سال ۱۴۰۰ با هدف خلق ارزش، اثر و ثروت در بازارسازی هنر ایرانی و در مهد هنر ایران، نخستین رویداد حراج هنر کلاسیک را در اصفهان برگزار کرد. خانه حراج رخ‌ست در ادامه فعالیت‌های توسعة بازار هنر تلاش کرده است شبکة ذی‌نفعان اکوسیستم بازار هنر را توسعه دهد و بدین منظور با هم‌نشینی دانش نوین در کنار ارزیابی و ارزش‌گذاری تخصصی آثار جهت اطمینان از صحت اصالت اثر و ورود صنعت بیمه برای حمایت از آثار هنری به عنوان یک کالای سرمایه‌ای در پی تبدیل آثار هنری با حفظ ارزش‌های هنری و فرهنگی به کالای سرمایه‌ای دارای ارزش‌افزودة درخور توجه است. حال با نگاه جدید و با در نظر گرفتن بازار بین‌المللی هنر ایران، دومین رویداد حراج آثار هنر نوگرای ایران را در سال ۱۴۰۲ تدارک دیده است و درپی ارائة آثار منحصربه‌فرد از هنرمندان شاخصی است که حرفی نو در طول زمان از گذشته تا کنون داشته‌اند، می‌باشد. آثار هنری فاخری که سرمایة خلاق افراد و نهادهاست و با گذشت زمان نیز خلق ارزش اقتصادی و غیراقتصادی روزافزون همراه با سایر کالاهای سرمایه‌ای می‌کنند و اثرات اجتماعی آن در بعد منطقه‌ای و ملی نیز قابل توجه است. یکی از مأموریت‌های خانه حراج معرفی و برندسازی هنرمندان خلاقی است که صاحب آثار بسیار ارزشمند هستند که تا به حال به دلیل عدم دسترسی به شبکة اکوسیستم بازار هنر دیده نشده‌اند و اکنون در حراج رخ‌ست می‌توانند شگفت‌انگیز باشند.
سوالی که مطرح می شود این است که چرا برای بازارسازی آثار هنری شاخص، رویداد حراج انتخاب می‌شود؟ می‌توان پاسخ داد: حراج، نهاد بازاری است که با مجموعه‌ای از قوانین و مقررات، تخصیص منابع و قیمت‌ها را براساس پیشنهادهای شرکت کنندگان در بازار تعیین می کند.” حراجی در بازاری اتفاق می افتد که بازار نه گسترده (تعداد خریداران و فروشندگان محدود است) است و نه عمیق (تعداد کالاهای جانشین بسیار کم می‌باشد). حراج هم ارزش و هم مالکیت را تعریف می‌کند. حراج ها به دلایل مختلف برگزار می‌شوند، یکی از اصلی‌ترین آن‌ها این است که روش های متعارف قیمت گذاری برای مواردی از قبیل آثار هنری ناکارآمد است. یک حراجی به جای استفاده از یک نوع فرآیند توافق برای ارزش‌گذاری آثار هنری، با استفاده از رقابت و طمع به دنبال دستیابی به بالاترین قیمت ممکن است. حراجی ها همچنین روشی ساده جهت خرید آسان آثار خلق شده توسط یک هنرمند مشهور و صاحب سبک را فراهم می‌کنند. خرید اثر یک هنرمند مشهور ممکن است نیازمند ارتباطات، خریدهای قبلی و صرف وقت طولانی در لیست انتظار باشد. این سیستم فروش زمانی کارآمدتر است که کالا نایاب و ارزش کالای به حراج گذاشته شده بسیار بالا باشد از این روست که برای فروشنده بهتر است که کالای خود را در حراج ارائه کند تا این که آن را با یک قیمت ثابت نمایش دهد، زیرا در این صورت تمایل به پرداخت اثر برای خریدار بالاست و فروشنده می تواند سود خود را با فروش کالا به فردی که حاضر است بالاترین قیمت را بپردازد، به حداکثر برساند. سابقه حراج عمومی هنر به حراج‌های لندن بازمی‌گردد. حراج‌های عمومی در لندن قرن 17 برپا شدند و با ورود ویلیام سوم از هلند، این حراجی ها توسعه یافتند. تا اواخر قرن 18، حراجی‌های ساتبیز در سال 1744 میلادی و کریستیز در سال 1766 میلادی در لندن پایه‌ریزی شدند که حدود دو سوم معاملات آثار هنری سراسر دنیا در آن‌ها انجام می‌گرفت. بعدها دو خانه‌ی حراج فیلیپس و بونامز نیز در بریتانیا تأسیس شدند که تاکنون نیز هر چهار خانه حراج، پیشتاز در معاملات آثار هنری فاخر جهان هستند.
